കടല്‍ ആര്‍ത്തു ചിരിക്കുകയായിരുന്നു
മൂഡരുടെ ലോകത്തെ നോക്കി എന്തൊക്കെയോ
ഉള്ളില്‍ വച്ചുള്ള ചിരി ആണത്
നിന്റെ മാലിന്യം പാറുന്ന എന്നെ നീ
കൊല്ലല്ലേ കൊല്ലല്ലേ എന്ന് കേഴുകയാണോ
ഞാന്‍ അത് നോക്കി നടക്കുകയായിരുന്നു
എന്‍റെ കാലടികള്‍ വലിച്ചു വലിച്ചു വച്ചു
നഗ്ന പാദനായി ആ പൊള്ളുന്ന വെയിലിനെ
തോല്പിക്കാന്‍ എന്ന പോലെ ഞാന്‍ നടന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു
അപ്പോള്‍ എന്‍റെ കണ്ണില്‍ കനലായിരുന്നു
എല്ലാം ദഹിപ്പിക്കാന്‍ കഴിവുള്ള അഗ്നിയില്‍
നിന്നുമുണ്ടായ കനല്‍ ആ അതെന്നെയും ദാഹിപ്പിക്കുന്നോ
ഞാന്‍ ചുറ്റും നോക്കി വെള്ളമാണ് കടല്‍ വള്ളം
കുടിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത വെളളം
ഞാനെന്റെ കൈകള്‍ ചുരുട്ടി കുബിളാക്കി
ഒരു കുബിള്‍ കോരി ഞാന്‍ മൊത്തി കുടിച്ചു
എന്‍റെ പാവങ്ങള്‍ തീരുന്നു എന്ന് ഞാന്‍
എന്നോട് തന്നെ പറഞ്ഞു കോണ്ടേ ഇരുന്നു
ഇനിയും നടക്കണം തീരാത്ത നൊമ്പരവും പേറി അലയുന്ന
കടലിനു സാന്ത്വനവുമായി എനിക്ക് യാത്ര തുടരണം
എന്‍റെ ജരാനര കാലം കാണട്ടെ
എന്‍റെ പോയ്കാലുകള്‍ ആണെന്ന സത്യം
എന്‍റെ രഹസ്യമായി ഞാന്‍ മൂടി വക്കട്ടെ
കഴുകന്മാര്‍ വിലപിച്ചു പോകുന്ന നുറ്റാണ്ട്
എന്‍ പാപമെല്ലാം പേറി അലയട്ടെ
അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കേള്‍ക്കുന്ന ശങ്കൊലി
ഇനി ഞാന്‍ ചെല്ലട്ടെ ആ അടര്‍ കളത്തില്‍
വിധി ഏറ്റു മുട്ടുന്ന പോര്‍ക്കളത്തില്‍
അവിടെ ഞാന്‍ വെറുമൊരു കാല്‍ആളു മാത്രം
എന്‍റെ കൈകള്‍ നീ മുറിച്ചു മാറ്റുന്നുവോ
എന്‍റെ വീരാളി പട്ടു കവര്‍ന്നെടുക്കുന്നോ
എന്‍റെ വാള്‍ നീ പിടിച്ചു വാങ്ങിയാ
പരിച വാങ്ങി വലിച്ചെറിയൂ
ആയുധം ഇല്ലാത്ത പോരാളിയാണ് ഞാനിപ്പോള്‍
എന്‍റെ കണ്ണ് നീ ചൂഴ്ന്നെടുക്കൂ നീ
എന്‍റെ മാറ് നീ പിളര്‍ന്നു നോക്ക്
എന്‍റെ ഹൃദയം നീ പറിചെടുക്കൂ
ഇനി എന്‍റെ രക്തം നീ കുടിച്ചു കൊള്ളു
ഇനി ഉള്ള കബന്ദം ആ കഴുകന്മാര്‍ക്കായി
നീ തന്നെ വെട്ടി മുറിച്ചു നല്‍കൂ
അരുത് നീ എനിക്കായി ചിത ഒരുക്കല്ലേ
അരുത് നീ എനിക്കായി ബലി ഇടല്ലേ
ബാക്കി നിണം ഭൂമിയുടെ ദാഹം ഒടുക്കട്ടെ
എന്‍റെ അസ്ഥികള്‍ നരികള്‍ രുചിക്കട്ടെ
എന്‍റെ ശേഷ ക്രിയ ഋതുക്കള്‍ നടത്തട്ടെ
അപ്പോളും എന്‍റെ ആ ചൂഴ്ന്ന മിഴി ഉള്ള
എന്‍റെ ശിരസു നീ പൊക്കി വക്കൂ
കാലത്തിന് ദൃഷ്ടി പതിയതിരിക്കുവാന്‍
ഒരു നോക്കുകുത്തിയായി ഞാന്‍ നോക്കി നിക്കട്ടെ
സുമേഷ്
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment